Het wel en wee van T.V.

Daar is ie dan, de herfst. De zomer ligt achter ons en we gaan langzamerhand naar 1 van mijn favoriete maanden van dit jaar; december! Knusheid, daar denk ik aan als ik aan de december maand denk. In Noorwegen staat die hele maand in het teken van de kerst, en het heeft gewoon een bepaald gevoel. Ik houd van de winter en hoop dat ook echt dat we dit keer een goede winter krijgen en niet zo'n nat halfslachtig gebeuren als de vorige. Sinds een paar weken ben ik namelijk ook weer aan het wandelen. Nog niet de bergen in zoals voorheen, maar vooral het pad langs Risevatn. Vanaf de voordeur tot de ''brievenbus'' die daar op t einde staat en weer terug is het 10km. Heerlijk en precies goed. Een pad met milde hellingen, dus ik merk dat ik mn spieren en conditie ook weer train op die manier. Doordat ik vanaf maart/april eigenlijk niks meer heb gedaan zijn er aardig wat kilo's bijgeslopen, en die zijn er helaas niet spontaan af gegaan nadat Emma is geboren. Alleen wan...

Gisteren was een enerverende dag. Lex en ik hadden een afspraak op de genetische polikliniek in het ziekenhuis in Bergen. Onze auto staat nog steeds in de garage dus we zijn weer lekker met de bus en boot gegaan. Vrienden van ons reisten ook die kant op, dus op de heenweg was het heel gezellig en vloog de tijd voorbij. Vanaf Strandkaiterminalen zijn met de taxi naar het ziekenhuis gegaan. Hele nieuwe afdeling in het laboratorium gebouw en het voelde dus niet zo ziekenhuis achtig aan. De arts had een heel pak papier voor zich, en al gauw werd duidelijk dat ze zich goed had ingelezen en voorbereid op deze afspraak. Waar alles op neer kwam was eigenlijk iets wat wij al wisten. Niks is nog 100% zeker zolang het onderzoek nog gaande is, maar we kunnen er vanuit gaan dat het als volgt in elkaar steekt. Emma had ASRPKD, oftewel autosomaal recessief polycystic kidney disease. Lex en ik zijn allebei drager van een defect gen. Als deze twee genen samen komen ontstaat de infantiele vorm van...