2 jaar later
Vandaag is mijn lijf moe en mijn hoofd druk. Op weg van de winkel waait ineens de gedachte voorbij: misschien moet ik het even van mij af schrijven zoals ik eerder deed. Ik google mijn blog en zie tot mijn verbazing dat het 2 jaar geleden is sinds mijn laatste post. Oeps. Wel dwaalt er nog een concept rondt van 2023 maar die was niet zo zonnig. Maar dat zijn de momenten dat ik juist van mij af wil schrijven, en ik hoef het ook niet altijd met de buitenwereld te delen. Wanneer het water me over de schoenen spoelt zocht ik vaak bevestiging van dat mijn leven ook ''niet niks'' was. Maar wanneer dat teveel gebeurde voelde ik me een aandachtzoeker en een aansteller. Die cirkel was vermoeiend en moest doorbroken worden. En daar kwam dan weer het cliché om te hoek kijken: TIJD. Tijd heelt wonden, tijd doet verzachten, tijd doet begrijpen en tijd doet loslaten. Frustrerend als je ergens midden in zit en prachtig om op terug te kijken. Van de week zag ik een story op Instagram ...