Fjelltur met Lex, Liam, Noëlle, Billy en Storm

1e paasdag, de zon straalt aan een strakblauwe hemel. Dus wij hebben vanochtend onze spulletjes gepakt en zijn met zn allen naar Omvendeskåret gereden. Enorm genoten van dit spontane uitstapjes en heel wat mooie plaatjes geschoten.


























































Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

2 jaar later

Vandaag is mijn lijf moe en mijn hoofd druk. Op weg van de winkel waait ineens de gedachte voorbij: misschien moet ik het even van mij af schrijven zoals ik eerder deed. Ik google mijn blog en zie tot mijn verbazing dat het 2 jaar geleden is sinds mijn laatste post. Oeps. Wel dwaalt er nog een concept rondt van 2023 maar die was niet zo zonnig. Maar dat zijn de momenten dat ik juist van mij af wil schrijven, en ik hoef het ook niet altijd met de buitenwereld te delen. Wanneer het water me over de schoenen spoelt zocht ik vaak bevestiging van dat mijn leven ook ''niet niks'' was. Maar wanneer dat teveel gebeurde voelde ik me een aandachtzoeker en een aansteller. Die cirkel was vermoeiend en moest doorbroken worden. En daar kwam dan weer het cliché om te hoek kijken: TIJD. Tijd heelt wonden, tijd doet verzachten, tijd doet begrijpen en tijd doet loslaten. Frustrerend als je ergens midden in zit en prachtig om op terug te kijken.  Van de week zag ik een story op Instagram ...
Meer lezen

Hallo wereld!

Maanden geleden sinds mijn laatste blog. Ik kan niet zeggen dat er niks gebeurd is waarover ik kon vertellen, maar ik had er simpelweg geen puf voor. In juni/juli hebben we zoals gewoon weer 3 weken doorgebracht in Nederland. Een heerlijke vakantie, gezegend met het weer, maar oh oh wat hebben we het ons weer druk gemaakt. Billy was thuis in Noorwegen op een heel fijn adres. Ik zag enorm uit naar de vakantie want merkte dat ik aardig aan het eind van mn latijn was. Eigenlijk al een langere periode, maar ik was gewoon toe aan vakantie. Na bijna 5 weken vrij begon dan weer het gewone leven. 5 dagen werken en de kindjes naar de barnehage. Liam was inmiddels op zijn nieuwe afdeling begonnen, grenzend aan de mijne. Al vrij gauw merkte ik dat die 5 weken vrij weinig hadden uitgehaald, ik was en bleef moe. Had steeds minder geduld, sneller op mn tenen getrapt, veel slechte dagen en zo zo moe. Op 4 september brak het. Ik was de strijd aan het gaan met Liam, had er even genoeg van, ging naa...
Meer lezen

Beweging

De titels van mijn blog verhalen zijn nooit heel spannend, er plopt vaak een woord in me op en dat wordt het dan. Vaak staat het wel gelijk aan hetgeen wat speelt, wat me bezighoud.  Wanneer iets loskomt wat vastzat, wat krijg je dan? Juist, beweging.  Al maanden was ik aan het kwakkelen, fysiek vooral omdat ik het mentale stukje lekker negeerde. Ik kabbelde wel rustig door, maar echt heel lekker ging het niet. Sommige weken waren top, en sommige juist zwaar. Opzich niks mis mee, maar wel vermoeiend als die energie niet een constant level kan vinden. Wanneer ik veel voor elkaar krijg, voelt dat lekker. Dan voel ik me sterk, een stoere vrouw. Maar als het dan even allemaal niet lukt zijn die gevoelens net zo sterk, maar dan in het negatieve. Inclusief de gevoelens van: ohnee nu vinden ze me zwak en stom. En dat is echt een dooddoener voor jezelf. Wanneer ik me goed voel neem ik allerlei projecten aan. Ik vind alles leuk en wil alles voor iedereen doen. Maar wanneer deze rush af...
Meer lezen