Begin

Vandaag besloten om het bloggen te gaan proberen. Er zijn zoveel dagelijkse dingen die ik van me af wil schrijven..

Gauw meer.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Beweging

De titels van mijn blog verhalen zijn nooit heel spannend, er plopt vaak een woord in me op en dat wordt het dan. Vaak staat het wel gelijk aan hetgeen wat speelt, wat me bezighoud.  Wanneer iets loskomt wat vastzat, wat krijg je dan? Juist, beweging.  Al maanden was ik aan het kwakkelen, fysiek vooral omdat ik het mentale stukje lekker negeerde. Ik kabbelde wel rustig door, maar echt heel lekker ging het niet. Sommige weken waren top, en sommige juist zwaar. Opzich niks mis mee, maar wel vermoeiend als die energie niet een constant level kan vinden. Wanneer ik veel voor elkaar krijg, voelt dat lekker. Dan voel ik me sterk, een stoere vrouw. Maar als het dan even allemaal niet lukt zijn die gevoelens net zo sterk, maar dan in het negatieve. Inclusief de gevoelens van: ohnee nu vinden ze me zwak en stom. En dat is echt een dooddoener voor jezelf. Wanneer ik me goed voel neem ik allerlei projecten aan. Ik vind alles leuk en wil alles voor iedereen doen. Maar wanneer deze rush af...
Meer lezen

2 jaar later

Vandaag is mijn lijf moe en mijn hoofd druk. Op weg van de winkel waait ineens de gedachte voorbij: misschien moet ik het even van mij af schrijven zoals ik eerder deed. Ik google mijn blog en zie tot mijn verbazing dat het 2 jaar geleden is sinds mijn laatste post. Oeps. Wel dwaalt er nog een concept rondt van 2023 maar die was niet zo zonnig. Maar dat zijn de momenten dat ik juist van mij af wil schrijven, en ik hoef het ook niet altijd met de buitenwereld te delen. Wanneer het water me over de schoenen spoelt zocht ik vaak bevestiging van dat mijn leven ook ''niet niks'' was. Maar wanneer dat teveel gebeurde voelde ik me een aandachtzoeker en een aansteller. Die cirkel was vermoeiend en moest doorbroken worden. En daar kwam dan weer het cliché om te hoek kijken: TIJD. Tijd heelt wonden, tijd doet verzachten, tijd doet begrijpen en tijd doet loslaten. Frustrerend als je ergens midden in zit en prachtig om op terug te kijken.  Van de week zag ik een story op Instagram ...
Meer lezen

27 maart 2015

Vrijdag. De hele dag ben ik tegen beter weten in bezig geweest om Liam en Noëlle terug te verhuizen naar hun eigen kamer, boven. De deelden namelijk een slaapkamer beneden, maar omdat we daar de babykamer van wouden maken, en we het tijd vonden dat ze zouden leren om op hun eigen kamer te slapen, hadden we dit gepland. Aan het eind van de middag stonden beide bedden boven en kon ik geen stap meer zetten. Stomme bekken. Rond een uurtje of 20:00 was het bedtijd. Liam sliep al snel, super goed. Lex zat bij Noëlle want die vond de overgang wel erg groot. Ik nestelde me op de stoel met de tablet, Downton Abbey en de koptelefoon op. Een doodnormale vrijdagavond. Op een gegeven moment rook ik iets. Brandlucht, plastic. Ik liep naar de keuken, in de veronderstelling dat er nog een pitje zou aanstaan of dat de waterkoker kuren had (dat laatste gebeurde met een oude waterkoker maar liep goed af). Dat was het niet. In mn ooghoek zie ik oranje licht vandaan komen onder het balkon. Ik roep Lex, m...
Meer lezen