Toekomst
Hoe goed kan het lopen. 3 weken geleden zag ik mijn ''carierre'' wat somber in. Geen werk meer in de barnehage, veel onduidelijk daar om, tijdelijk een baan bij het cafe, maar daar had ik het echt niet naar mn zin, en ik had geen idee wat er na augustus zou komen. Ook wist ik niet meer zo zeker wat ik nou eigenlijk echt graag zou willen doen.
Na een avondje babbelen met een lieve vriendin begon ik te praten over mn werk als vakantiekracht in Anholt en stagaire bij vanBoeijen. Toen vroeg ze me waarom ik in hemelsnaam niet zeker was over wat ik wou doen, want wat zij van me hoorde was duidelijk, een ''passie'' voor de ouderenzorg. Die woorden bleven me een beetje achtervolgen. Ik had voor mezelf het hoofdstuk Zorg dichtgegooid. Door alles wat ik met mama heb meegemaakt was dat geen optie meer omdat het in mn priveleven te dichtbij was gekomen en ik dacht er nu gewoon niet meer aan. Ik had niet gerealiseerd dat er ooit weer een tijd zou komen dat ik dat boek weer kon opengooien. En nu, 3 weken na dat gesprek ben ik haar dankbaar. Want mede door die woorden ben ik gaan solliciteren bij het verpleeghuis hier in het dorp. Gewoon gebeld en een informele open sollicitatie gestuurd. Ook mn schoonmoeder hiervan op de hoogte gesteld, omdat zij daar ook werk. In week 34 zou ik wat horen was me verteld.
Zo stond ik vorige week de laminaatvloer eruit te breken toen ze me een smsje stuurde. ''Als je tijd hebt moet je even langs het Aldersheim gaan, we hebben mensen nodig''. Dus dat gedaan en een dag later was ik ingerooster voor het inwerken! Nu een week later heb ik er 7 dagen opzitten en ga ik met zoveel plezier naar mn werk. Ik kwam er na 3 dagen al achter, DIT is wat ik wil doen, waar ik voor brand en waar ik goed in ben. De eerste dag was natuurlijk even slikken. De eerste bewoonster bij wie ik kwam gebruikt hetzelfde zuurstof apparaat als mama, en al die medische dingen brachten een heleboel herinneringen terug. Maar toen dacht ik, nee Tess, nu zet je die knop om. Dit is je toekomst.
De werksfeer is er super. Het is een hectische baan, maar de sfeer tussen collega's onderling is zo relaxt. Geen geroddel en geklaag over elkaar, als de 1 het druk heeft helpt de ander je zonder te vragen. Ik heb meerdere keren te horen gekregen dat ik zo flink ben, en van bewoners zelfs dat ik fantastisch ben. Dat streelt mijn ego ;)
Nu heb ik dus ook besloten dat ik hierin mijn diploma wil behalen. Ik heb contact gezocht met een volwassenenopleiding instituut, en wieweet kan ik in september al beginnen, duimen!
Na een avondje babbelen met een lieve vriendin begon ik te praten over mn werk als vakantiekracht in Anholt en stagaire bij vanBoeijen. Toen vroeg ze me waarom ik in hemelsnaam niet zeker was over wat ik wou doen, want wat zij van me hoorde was duidelijk, een ''passie'' voor de ouderenzorg. Die woorden bleven me een beetje achtervolgen. Ik had voor mezelf het hoofdstuk Zorg dichtgegooid. Door alles wat ik met mama heb meegemaakt was dat geen optie meer omdat het in mn priveleven te dichtbij was gekomen en ik dacht er nu gewoon niet meer aan. Ik had niet gerealiseerd dat er ooit weer een tijd zou komen dat ik dat boek weer kon opengooien. En nu, 3 weken na dat gesprek ben ik haar dankbaar. Want mede door die woorden ben ik gaan solliciteren bij het verpleeghuis hier in het dorp. Gewoon gebeld en een informele open sollicitatie gestuurd. Ook mn schoonmoeder hiervan op de hoogte gesteld, omdat zij daar ook werk. In week 34 zou ik wat horen was me verteld.
Zo stond ik vorige week de laminaatvloer eruit te breken toen ze me een smsje stuurde. ''Als je tijd hebt moet je even langs het Aldersheim gaan, we hebben mensen nodig''. Dus dat gedaan en een dag later was ik ingerooster voor het inwerken! Nu een week later heb ik er 7 dagen opzitten en ga ik met zoveel plezier naar mn werk. Ik kwam er na 3 dagen al achter, DIT is wat ik wil doen, waar ik voor brand en waar ik goed in ben. De eerste dag was natuurlijk even slikken. De eerste bewoonster bij wie ik kwam gebruikt hetzelfde zuurstof apparaat als mama, en al die medische dingen brachten een heleboel herinneringen terug. Maar toen dacht ik, nee Tess, nu zet je die knop om. Dit is je toekomst.
De werksfeer is er super. Het is een hectische baan, maar de sfeer tussen collega's onderling is zo relaxt. Geen geroddel en geklaag over elkaar, als de 1 het druk heeft helpt de ander je zonder te vragen. Ik heb meerdere keren te horen gekregen dat ik zo flink ben, en van bewoners zelfs dat ik fantastisch ben. Dat streelt mijn ego ;)
Nu heb ik dus ook besloten dat ik hierin mijn diploma wil behalen. Ik heb contact gezocht met een volwassenenopleiding instituut, en wieweet kan ik in september al beginnen, duimen!
''When life pulls you backwards, you always fly forward''
Reacties
Een reactie posten