Hoe gaat het nou?
Een vraag die me nog wel eens gesteld word. En dit ik vaak met het zelfde zinnetje antwoord; gaat zn gangetje, met ups en downs. Vaak een antwoord omdat ik geen zin heb om er dieper op in te gaan hoe het nou daadwerkelijk gaat. Dat is zo'n lang verhaal, en eigenlijk komt dit zinnetje er ook wel op neer hoe het mometeel gaat. Ups en downs maar nog niet echt goed. Maar ik vind het soms lastig om een negatieve draai aan mn antwoord te geven. Al een poosje zit ik te denken of ik een openhartige blog ga schrijven of niet. De mentale gezondheid van iemand is soms toch nog een beetje een taboe onderwerp. En ondanks dat ik met vlagen last heb van de gedachte dat ik zwak ben, denk ik dat een openhartig verhaal misschien wel eens kan helpen. Want ik ben me er ook van bewust dat ik heus niet de enige ben die zich zo voelt. Afgelopen maand ben ik naar de huisarts gegaan en aangeven dat ik behoefte heb aan iemand om mee te praten, hulp te krijgen om verder te komen. Want gevoelsmatig zit ik