In het oog van de storm
Zo voelt het nu een beetje. En ja, als er hier dingen gebeuren dat beland dat op mijn blog, want schrijven helpt en ruimt op. Gelukkig hebben we ook heel wat mindere sensationele periodes in ons leven, maar dat is saai, dus dan schrijf ik er ook niet over. Sinds wij terug kwamen van onze vakantie deze zomer, sloeg het weer toe. Stilletjes, elk voor zichzelf, het af toe een keer noemen; heimwee. Heimwee naar Nederland, naar de familie en vrienden. Alles binnen handbereik hebben. Maar, we hadden ons ook voorgenomen dat remigreren geen optie zou zijn. Financieel, de kids, we hadden er genoeg redenen voor. Maar het bleef knagen. Dus ik ben gaan zoeken, en mensen gaan vragen. Ik was 19 toen ik op mezelf woonde in het centrum van Assen, en de inkomsten en uitgaves waren de enige referentie die ik had. Dingen eens op een rijtje gezet en tot onze blijde verassing kwamen we erachter dat het eigenlijk tot echt wel mogelijk is. Dus we keken elkaar aan van; wat houd ons dan nog tegen? We