Emo
Pfft, zo ineens kunnen die verrekte tranen op komen zetten als ik naar bepaalde nummers luister. En dan is het niet een charmant traantje over mn wang, maar echt tranen met tuiten en een snotneus op de koop toe. 2 weken geleden had ik het toen ik naar the New London Chorale luisterde, iets waar mama dol op was. En er kwamen zoveel herinneringen boven, niet die trieste, maar gewoon gelukkige herinneringen uit mijn kinderjaren. Toen ik het onbezorgde leventje leidde zoals het hoort op die leeftijd. Ik mis mama, heel simpel. Vanavond was ik met de kids naar muziekclips aan het kijken op YouTube, iets wat we wel vaker doen na het eten wanneer Lex late dienst werkt. Zo ineens kwam ik bij K's Choice, niet bepaald de 1e keus van de kids, dus ik zette dit voort via Spotify en een koptelefoon toen ik hun naar bed bracht. En zodoende kwam ik bij the Cranberries en het nummer Empty. De eerste 40 seconden met een glimlach omdat ik het intro volledig uit mn hoofd ken, en toen kwam die eerst