Spannend jaar
Ik begin er tegenwoordig mee, het is alweer maanden geleden dat ik een blog heb geschreven. Druk met vanalles, soms niks te vertellen, soms geen zin, en vaak een geheugen als een vergiet.
Laat ik maar met het meest leuke beginnen, wat iedereen inmiddels ook al weet. Eind november kwamen we er achter dat we wederom gezinsuitbreiding verwachten. Dit keer niet eentje met 4 poten, maar een broertje of zusje voor Liam en Noëlle! Dit was best een verassing voor ons, maar wel een hele leuke!
Liam en Noëlle kwamen natuurlijk dicht op elkaar, Liam was net 1 geworden toen ik zwanger was van Noëlle. Het voelt dit keer alsof we opnieuw beginnen, zo leuk!
Helaas heb ik dit keer wel meer last van lichamelijke klachten. Mn bekken, ischias, erg misselijk geweest, en nu al paar weken last van benauwdheid wat zo ineens komt opzetten samen met duizeligheid.
Ik heb al vrij vroeg in de zwangerschap besloten om weer bij de barnehage aan de slag te gaan, dit voelt gewoon beter, niet zo'n aanslag op mn lijf. Ik werk nu om het weekend bij aldersheimen en dan 3 a 4 dagen per week in de barnehage. Bij Liam en Noëlle was ik noodgedwongen ziekgemeld vanaf 20 weken zwangerschap, en dat wil ik dit keer niet.
Ik voel dat ik me nu ook anders voel, volwassener (ben straks moeder van 3 kinderen!), denk praktischer na (wbt ruimte en dagelijkse routines). Probeer natuurlijk ook van dit derde wonder te genieten, want we voelen ons enorme mazzelaars dat we dit nog een keer mogen meemaken. 11 maart hebben we de echo, dit is vooral voor medische doeleinden, maar wij zijn ook vreselijk nieuwsgierig naar het geslacht van dit kleintje. Voor een meisje hebben we al een hele mooie naam klaar staan, misschien dat ik daarom nu weer het gevoel heb dat het een meisje is? Voor Liam lijkt het ons erg leuk als hij een broertje krijgt, aangezien er al zoveel meiden hier in de familie zijn. Maar bovenal hopen we op een heerlijk gezond kindje natuurlijk.
Na de echo gaan we beginnen met de verhuizing van kamers hier in huis, en kan ik me uitleven op de babykamer. Liam en Noëlle delen nu een kamer, omdat ze niet alleen willen slapen sinds de zomervakantie van 2013. Nu vinden we het toch tijd dat ze allebei weer op hun eigen kamer gaan slapen.
Liam word in juni alweer 6 jaar en begint in augustus op school! Het mannetje maakt ook enorme sprongen op het moment. Elke dinsdag heeft hij voorbereiding op school. Het grote voordeel dat de school gewoon aan de barnehage vast zit. Tegen die tijd dat hij begint in de 1e klas, is alles al vertrouwd. Ook kent hij al zijn klasgenootjes al jaren, dus dat maakt de overgang nog weer kleiner. Maar alsnog is het een big happening, niet alleen voor Liam, maar ook voor mama ;)
Noëlle begint in augustus aan haar een na laatste jaar in de barnehage, die heeft dus gelukkig nog even. Ons prinsesje is momenteel erg haar grenzen aan het verkennen, heeft soms een houding van heb ik jou daar, en tsjah hoe je daar dan mee omgaat is soms best een uitdaging. Maar gelukkig is en blijft ze ons lieve vrolijke Noëlle.
Beide kids zien er erg naar uit dat de baby komt, maar de tijd zou wel wat sneller mogen gaan van hun.
Al gauw nadat ik de positieve test in handen had, begroop me ook dat onbehagelijke gevoel. Dit is de eerste zwangerschap zonder mama. Wat gaat dit voor me betekenen vroeg ik me af. Het is nu bijna 3 jaar geleden dat ze is overleden, ik heb me er bij neergelegd dat ze Noëlle nooit in het echt heeft kunnen knuffelen, maar dat is een feit, en dan kan je niks anders dan je er bij neerleggen, ondanks de pijn. Zo rond de 12 weken voelde ik me onrustig, een gevoel dat ik steeds ergens op zat te wachten, niet wetend wat. En zo ineens had ik het, het plaatje was niet compleet, omdat de aandacht van mama ontbrak. Mama was vanaf dag 1 bezig met de zwangerschap van al haar kleinkinderen. Ze heeft voor alle 7 een 10 dagen kraamdoos gemaakt bijvoorbeeld. Afspraken bij verloskundige en voor echo's stonden ook in haar agenda. Dit is een gemis, en dat zal me vast nog vaker overvallen. Gelukkig zijn er een aantal lieve mensen om ons heen die dit gemis een beetje kunnen verzachten.
Om deze blog toch met een vrolijke noot af te sluiten; hoe bijzonder is het dat ik tegelijkertijd zwanger ben met maar liefst 4 vriendinnen! 2 in Nederland en 2 in Noorwegen, met 2 van hun scheel ik zelfs minder dan een week in uitgerekende datum, Dit is echt ontzettend leuk.
Laat ik maar met het meest leuke beginnen, wat iedereen inmiddels ook al weet. Eind november kwamen we er achter dat we wederom gezinsuitbreiding verwachten. Dit keer niet eentje met 4 poten, maar een broertje of zusje voor Liam en Noëlle! Dit was best een verassing voor ons, maar wel een hele leuke!
Liam en Noëlle kwamen natuurlijk dicht op elkaar, Liam was net 1 geworden toen ik zwanger was van Noëlle. Het voelt dit keer alsof we opnieuw beginnen, zo leuk!
Helaas heb ik dit keer wel meer last van lichamelijke klachten. Mn bekken, ischias, erg misselijk geweest, en nu al paar weken last van benauwdheid wat zo ineens komt opzetten samen met duizeligheid.
Ik heb al vrij vroeg in de zwangerschap besloten om weer bij de barnehage aan de slag te gaan, dit voelt gewoon beter, niet zo'n aanslag op mn lijf. Ik werk nu om het weekend bij aldersheimen en dan 3 a 4 dagen per week in de barnehage. Bij Liam en Noëlle was ik noodgedwongen ziekgemeld vanaf 20 weken zwangerschap, en dat wil ik dit keer niet.
Ik voel dat ik me nu ook anders voel, volwassener (ben straks moeder van 3 kinderen!), denk praktischer na (wbt ruimte en dagelijkse routines). Probeer natuurlijk ook van dit derde wonder te genieten, want we voelen ons enorme mazzelaars dat we dit nog een keer mogen meemaken. 11 maart hebben we de echo, dit is vooral voor medische doeleinden, maar wij zijn ook vreselijk nieuwsgierig naar het geslacht van dit kleintje. Voor een meisje hebben we al een hele mooie naam klaar staan, misschien dat ik daarom nu weer het gevoel heb dat het een meisje is? Voor Liam lijkt het ons erg leuk als hij een broertje krijgt, aangezien er al zoveel meiden hier in de familie zijn. Maar bovenal hopen we op een heerlijk gezond kindje natuurlijk.
Na de echo gaan we beginnen met de verhuizing van kamers hier in huis, en kan ik me uitleven op de babykamer. Liam en Noëlle delen nu een kamer, omdat ze niet alleen willen slapen sinds de zomervakantie van 2013. Nu vinden we het toch tijd dat ze allebei weer op hun eigen kamer gaan slapen.
Liam word in juni alweer 6 jaar en begint in augustus op school! Het mannetje maakt ook enorme sprongen op het moment. Elke dinsdag heeft hij voorbereiding op school. Het grote voordeel dat de school gewoon aan de barnehage vast zit. Tegen die tijd dat hij begint in de 1e klas, is alles al vertrouwd. Ook kent hij al zijn klasgenootjes al jaren, dus dat maakt de overgang nog weer kleiner. Maar alsnog is het een big happening, niet alleen voor Liam, maar ook voor mama ;)
Noëlle begint in augustus aan haar een na laatste jaar in de barnehage, die heeft dus gelukkig nog even. Ons prinsesje is momenteel erg haar grenzen aan het verkennen, heeft soms een houding van heb ik jou daar, en tsjah hoe je daar dan mee omgaat is soms best een uitdaging. Maar gelukkig is en blijft ze ons lieve vrolijke Noëlle.
Beide kids zien er erg naar uit dat de baby komt, maar de tijd zou wel wat sneller mogen gaan van hun.
Al gauw nadat ik de positieve test in handen had, begroop me ook dat onbehagelijke gevoel. Dit is de eerste zwangerschap zonder mama. Wat gaat dit voor me betekenen vroeg ik me af. Het is nu bijna 3 jaar geleden dat ze is overleden, ik heb me er bij neergelegd dat ze Noëlle nooit in het echt heeft kunnen knuffelen, maar dat is een feit, en dan kan je niks anders dan je er bij neerleggen, ondanks de pijn. Zo rond de 12 weken voelde ik me onrustig, een gevoel dat ik steeds ergens op zat te wachten, niet wetend wat. En zo ineens had ik het, het plaatje was niet compleet, omdat de aandacht van mama ontbrak. Mama was vanaf dag 1 bezig met de zwangerschap van al haar kleinkinderen. Ze heeft voor alle 7 een 10 dagen kraamdoos gemaakt bijvoorbeeld. Afspraken bij verloskundige en voor echo's stonden ook in haar agenda. Dit is een gemis, en dat zal me vast nog vaker overvallen. Gelukkig zijn er een aantal lieve mensen om ons heen die dit gemis een beetje kunnen verzachten.
Om deze blog toch met een vrolijke noot af te sluiten; hoe bijzonder is het dat ik tegelijkertijd zwanger ben met maar liefst 4 vriendinnen! 2 in Nederland en 2 in Noorwegen, met 2 van hun scheel ik zelfs minder dan een week in uitgerekende datum, Dit is echt ontzettend leuk.
Reacties
Een reactie posten