Vlinders

Fladderen rond ik mijn buik wanneer ik er aan denk dat het echt nog maar een paar daagjes is dat Storm eindelijk bij ons komt wonen. Een jaar geleden dat ik contact op nam met Jan en Jenny, en nu is het alweer een jaar later. Door wat tegenslagen extra lang moeten wachten, en nu ben ik me op mijn manier aan het voorbereiden op de komst van deze belhamel.

Dat wil zeggen, 1050 keer het lijstje in mn hoofd na gaan of ik alles daadwerkelijk wel goed geregeld heb, sites checken, mailtjes sturen, her en der vragen rond slingeren. En dan de bevestiging krijgen dat ik alles goed onder controle heb. 

Want de grootste uitdaging voor de controle freak in mij is, is dat ik Storm niet zelf ophaal, en ik dus alles uit handen geef aan Lex. Ik heb het volste vertrouwen in hem natuurlijk, daar niet van, maar het kost me wel enigzins moeite.

Daarnaast het huis opruimen en aan kant houden, dat valt niet meer met mijn mini me. Noëlle is een enorme rommelkont, en ruimt natuurlijk niks op, want daar heb je papa en mama voor als je 2 jaar bent en als bijnaam Prinses op de Erwt heet. Lex en ik zijn heel benieuwd hoe dit weigeren-op-te-ruimen gedrag veranderd wanneer Storm de boel onveilig komt maken met zijn puppy tandjes. De keren dat Billy wat van ze gesloopt heeft is in die 1,5 jaar nog altijd op 1 hand te tellen namelijk.

We denken er ook aan hoe ongewoon het afscheid van Storm gaat zijn voor Jan en Jenny. Hij heeft daar bijna 2 maanden langer gewoond dat gangbaar is voor een puppy. Wij zijn er ontzettend dankbaar voor, want door het gezellige contact wat we hebben zijn we op de hoogte gebracht van het wel en weer rondom hem, en wanneer Storm dan eindelijk bij ons in Noorwegen woont, zullen we dit ook voort blijven zetten.

Dan wat anders, niet hond gerelateerd ;)

Vorige week heb ik na een slechte zondag het besluit genomen om 1 dag minder te gaan werken. Hier heb ik lang tegen aangehikt vanwege een flinke hap van mn salaris wat weg valt, maar dat werd steeds minder belangrijk naar mate ik steeds vermoeider werd. Gelukkig herkende ik deze valkuil op tijd, en heb ik zelf actie ondernomen. 5 dagen werken, 2 kleine kids, Lex met late en vroege diensten, het huishouden en niet allerminst een hond en pup op komst, dat werd me gewoon teveel. Ik redde me wel, maar had geen puf meer voor de leuke dingen waar ik juist energie uit haal. Alleen door dit besluit voelde ik me alweer vele kilo's lichter. Ooit leer ik het wel, naar mezelf luisteren. 

En een paar weken geleden heb ik er een nieuwe ''quilty pleasure'' bij. Ik had nooit wat met Twilight, vond het een hype, bla bla bla. Maar per toeval bleef ik tijdens het haken in een film hangen (New Moon) en was ik verkocht. DVD box besteld, alles 2x gekeken, en nu begonnen aan de boeken (totaal verkeerde volgorde natuurlijk). Maar het is heerlijk, ik kan er helemaal in op gaan.

Toen moest ik denken aan iets wat mama ooit in een boek schreef dat ik voor kerst kreeg. Dat het voor mij zo belangrijk was om af en toe te kunnen vluchten in een fantasiewereld om zo de realiteit te ontkomen. Grappig dat na 10 jaar dit nog steeds enigzins van toepassing is, al is de realiteit niet meer zo moeilijk als het ooit is geweest. Ik geniet van het lezen, om mn gedachten op die manier even uit te schakelen van al het andere.


Reacties

Populaire posts van deze blog

365 dagen

Weeëg en onwel

27 maart 2015