Hallo!
Nou, dat is alweer lang geleden dat ik wat neer gekrabbelt hier. Ik kan dat ook zeggen dat we eindelijk eens een enigzins rustige periode achter de rug hebben. Denk ik. Lex is een nachtje opgenomen geweest vanwege een longonsteking, Liam heeft een kleine operatie gehad, maar de laatste weken is de rust weer gekeerd, enigzins. Ik denk soms dat het wachten op die ''rust'' een soort drang is naar hoe het leven was voordat we tripje trough hell and back hebben gemaak.
Inmiddels is het 2016 en hebben we godzijdank 2015 achter ons gelaten. Een fris gevoel, zo'n nieuw jaar. En saai word het zeker niet. Ik ben bijvoorbeeld begonnen met werken. Ik noem het wennen, want zo was het de eerste 2 keer ook echt. De 1e keer zette dan ook best diepe sporen. Omdat ik uit mn comfort zone werd getrokken bijvoorbeeld, en omdat ik me bewust van werk wat voor tik ik heb gehad. De 2e keer, gisteren, ging stukken beter. Ik begon om 9 uur en voordat ik er erg in had moest ik naar beneden rennen en me omkleden om Liam van school te halen om half 3.
Vorige week kwam er ook post vanuit het ziekenhuis in Bergen. Ik had er al op zitten wachten en het kwam dan ook niet als een verassing. Ze zijn klaar met het genetisch onderzoek van Emma's DNA. Er werd bevestigd dat ze inderdaad leed aan PCKD, en dan de variant die autosomaal word overgeerfd. (Excuses voor spelfouten, mijn Nederlandse grammatica is niet dat wat het ooit was en mijn computer schijnt alleen een Noors woordenboek te hebben). Anyhow, het verhaal wbt de erfelijkheid is hetzelfde. We kregen er een formulier voor bloedprikken bij. De DNA van Emma blijft namelijk in Leiden, waar het onderzocht is. Mocht ik op ten duur weer zwanger worden, dan hebben ze het DNA en bloed van Lex en mij nodig bij een vlokkentest om zo de 2 zieke genen op te sporen (of liever, het ontbreken van die zieke genen). Of het daadwerkelijk ooit zover komt, de tijd zal het ons leren.
Ik kreeg ook post dat ik de schoolbanken weer in mag! Ik heb recht op een volwassenenopleiding. Hoop technisch en best ingewikkelde informatie, iets waarin ik me goed moet verdiepen. Maar dit is iets wat ik al wou doen voordat ik zwanger werd van Emma, en ik pak de kans nu met beide handen aan. Diploma wil ik hebben (zoals Yoda het zegt he). De opleiding die ik ga doen is vergelijkbaar met wat jullie in Nederland als Verzorgende IG kennen. Vind het allemaal heel spannend maar ben ook erg niewsgierig!
En er staat natuurlijk iets heel leuks vlak voor de deur, nog iets meer dan een week en dan komt Bassa bij ons wonen! Hier kijken we allemaal enorm naar uit. Ons gezin word weer uitgebreid, en dat voelt heel fijn en heel raar. Bassa is al bij ons thuis wezen snuffelen, en het voelt zo vertrouwd, het is zo schattig toen mini pup en tegelijkertijd worden de wonden van Billy en Storm opengereten. Niet zo heftig als het klinkt, maar het is pijnlijk om er bij na te denken. Dit merken we ook aan Liam en Noëlle.
Rondom ons nieuwe huis is alles geregeld nu. Het enige wat ons rest is rustig wachten tot ze helemaal klaar zijn, en dan de monster bestelling bij Ikea plaatsen en een flinke groep mensen verzamelen die samen met ons alles in elkaar gaan schroeven.
En natuurlijk gaan we aanstaande zomer ei-de-lijk weer een keer met zn allen naar Nederland. 2 weekjes op de camping in Amen, en en en, eindelijk trouwen, in het echt! Lekker op een doordeweekse dag met lieve vrienden en familie. Hier hebben we ook veel zin in. En mocht alles meezitten, dan komt er medio augustus een vriendje voor Bassa bij ons wonen.
Nee, ik denk niet dat ik me zal vervelen dit komende jaar ;)
Inmiddels is het 2016 en hebben we godzijdank 2015 achter ons gelaten. Een fris gevoel, zo'n nieuw jaar. En saai word het zeker niet. Ik ben bijvoorbeeld begonnen met werken. Ik noem het wennen, want zo was het de eerste 2 keer ook echt. De 1e keer zette dan ook best diepe sporen. Omdat ik uit mn comfort zone werd getrokken bijvoorbeeld, en omdat ik me bewust van werk wat voor tik ik heb gehad. De 2e keer, gisteren, ging stukken beter. Ik begon om 9 uur en voordat ik er erg in had moest ik naar beneden rennen en me omkleden om Liam van school te halen om half 3.
Vorige week kwam er ook post vanuit het ziekenhuis in Bergen. Ik had er al op zitten wachten en het kwam dan ook niet als een verassing. Ze zijn klaar met het genetisch onderzoek van Emma's DNA. Er werd bevestigd dat ze inderdaad leed aan PCKD, en dan de variant die autosomaal word overgeerfd. (Excuses voor spelfouten, mijn Nederlandse grammatica is niet dat wat het ooit was en mijn computer schijnt alleen een Noors woordenboek te hebben). Anyhow, het verhaal wbt de erfelijkheid is hetzelfde. We kregen er een formulier voor bloedprikken bij. De DNA van Emma blijft namelijk in Leiden, waar het onderzocht is. Mocht ik op ten duur weer zwanger worden, dan hebben ze het DNA en bloed van Lex en mij nodig bij een vlokkentest om zo de 2 zieke genen op te sporen (of liever, het ontbreken van die zieke genen). Of het daadwerkelijk ooit zover komt, de tijd zal het ons leren.
Ik kreeg ook post dat ik de schoolbanken weer in mag! Ik heb recht op een volwassenenopleiding. Hoop technisch en best ingewikkelde informatie, iets waarin ik me goed moet verdiepen. Maar dit is iets wat ik al wou doen voordat ik zwanger werd van Emma, en ik pak de kans nu met beide handen aan. Diploma wil ik hebben (zoals Yoda het zegt he). De opleiding die ik ga doen is vergelijkbaar met wat jullie in Nederland als Verzorgende IG kennen. Vind het allemaal heel spannend maar ben ook erg niewsgierig!
En er staat natuurlijk iets heel leuks vlak voor de deur, nog iets meer dan een week en dan komt Bassa bij ons wonen! Hier kijken we allemaal enorm naar uit. Ons gezin word weer uitgebreid, en dat voelt heel fijn en heel raar. Bassa is al bij ons thuis wezen snuffelen, en het voelt zo vertrouwd, het is zo schattig toen mini pup en tegelijkertijd worden de wonden van Billy en Storm opengereten. Niet zo heftig als het klinkt, maar het is pijnlijk om er bij na te denken. Dit merken we ook aan Liam en Noëlle.
Rondom ons nieuwe huis is alles geregeld nu. Het enige wat ons rest is rustig wachten tot ze helemaal klaar zijn, en dan de monster bestelling bij Ikea plaatsen en een flinke groep mensen verzamelen die samen met ons alles in elkaar gaan schroeven.
En natuurlijk gaan we aanstaande zomer ei-de-lijk weer een keer met zn allen naar Nederland. 2 weekjes op de camping in Amen, en en en, eindelijk trouwen, in het echt! Lekker op een doordeweekse dag met lieve vrienden en familie. Hier hebben we ook veel zin in. En mocht alles meezitten, dan komt er medio augustus een vriendje voor Bassa bij ons wonen.
Nee, ik denk niet dat ik me zal vervelen dit komende jaar ;)
Reacties
Een reactie posten