Nieuw leven
Gisteren is mijn lieve vriendin Suus bevallen van een prachtige gezonde dochter. Dit is bijzonder. Suus en ik hebben een geschiedenis, we kennen elkaar nu z'n 13 jaar en hebben samen heel wat mee gemaakt. Vooral vreselijk veel lol. Zoals in elke vriendschap waren er periodes van minder contact, en emigreren naar Noorwegen is natuurlijk niet bevordelijk voor het onderhouden van een vriendschap, maar Suus heeft een bijzonder plekje in mijn hart, en ik was dan ook bijzonder ontroerd om te zien dat kleine Louise de kleine roze onesie aanheeft op de eerste foto's die de trotse mama mij stuurde.
Suus en ik zijn nu allebei mama. Een nieuw tijdperk in ons leven.
Natuurlijk is het moeilijk dat ik niet direct op kraamvisite kan, maar des te meer verheug ik me op de zomer. Bij zulke dingen kan ik me makkelijk neerleggen.
De afgelopen weken ben ik veel over vriendschappen gaan nadenken. Wat is er veranderd, waarom lijkt het moeilijker en waarom blijf ik contact onderhouden met mensen in Nederland, en maak daar zelfs nieuwe vrienden terwijl hier in Noorwegen mijn leven is?
Ik voel me natuurlijk nog altijd verbonden met Nederland, ik ben daar geboren en getogen en mijn hele familie woont er. Ik ben blij om weer in Drenthte te zijn, trots dat ik daar ben opgegroeid. En omdat we jaarlijks terug komen leer je nieuwe mensen kennen en ontdenk je na een paar jaar wie daadwerkelijk blij is om je weer terug te zien naar een jaar. Die vriendschappen worden gekoesterd en zijn goud waard.
Nu woon in ruim 5,5 jaar in Noorwegen, en een vergelijkbare vriendschap zoals met Suus heb ik hier niet opgebouwd. Ik vroeg mezelf wel eens af, waarom niet? Waarom lijkt dat nu moeilijker dan vroeger? Waarschijnlijk word je kritischer naar mate je volwassener word, omdat er met de jaren ook meer verantwoorlijkheden bij komen kijken.
Noren zijn niet zoals Nederlanders. Het zal dan natuurlijk ook geen toeval zijn dat ik juist met 2 Nederlandse meiden hier een klik heb. Vanaf het begin, ''he jij bent leuk''! Zoals dat vroeger ook begon. Ik heb lieve Noorse collega's, spreek sommigen ook buitenom het werk, maar toch trekken die Nederlandse roots harder, en dat is prima vind ik.
Best of both worlds.
Suus en ik in Frankrijk, station Avignon, zomer 2007
Suus en ik zijn nu allebei mama. Een nieuw tijdperk in ons leven.
Natuurlijk is het moeilijk dat ik niet direct op kraamvisite kan, maar des te meer verheug ik me op de zomer. Bij zulke dingen kan ik me makkelijk neerleggen.
De afgelopen weken ben ik veel over vriendschappen gaan nadenken. Wat is er veranderd, waarom lijkt het moeilijker en waarom blijf ik contact onderhouden met mensen in Nederland, en maak daar zelfs nieuwe vrienden terwijl hier in Noorwegen mijn leven is?
Ik voel me natuurlijk nog altijd verbonden met Nederland, ik ben daar geboren en getogen en mijn hele familie woont er. Ik ben blij om weer in Drenthte te zijn, trots dat ik daar ben opgegroeid. En omdat we jaarlijks terug komen leer je nieuwe mensen kennen en ontdenk je na een paar jaar wie daadwerkelijk blij is om je weer terug te zien naar een jaar. Die vriendschappen worden gekoesterd en zijn goud waard.
Nu woon in ruim 5,5 jaar in Noorwegen, en een vergelijkbare vriendschap zoals met Suus heb ik hier niet opgebouwd. Ik vroeg mezelf wel eens af, waarom niet? Waarom lijkt dat nu moeilijker dan vroeger? Waarschijnlijk word je kritischer naar mate je volwassener word, omdat er met de jaren ook meer verantwoorlijkheden bij komen kijken.
Noren zijn niet zoals Nederlanders. Het zal dan natuurlijk ook geen toeval zijn dat ik juist met 2 Nederlandse meiden hier een klik heb. Vanaf het begin, ''he jij bent leuk''! Zoals dat vroeger ook begon. Ik heb lieve Noorse collega's, spreek sommigen ook buitenom het werk, maar toch trekken die Nederlandse roots harder, en dat is prima vind ik.
Best of both worlds.
Reacties
Een reactie posten