Update

En toen was het alweer woensdag. We werden hier wakker in een witte wereld, zeker een 1 april grapje, want die sneeuw zijn we nu echt wel zat!

Ja, wat is er sinds mijn laatste update allemaal gebeurd. Die schreef ik op zaterdag, en sindsdien hebben we bijna geen moment stil gezeten. Zondag konden we een beetje bijkomen gelukkig. Maandag hebben we heel heel heel veel gepraat, met de politie, verzekering en de gemeente. Een hele heisa, vooral rondom een vervangende woonplek. Maar uiteindelijk, na wat voelde een hele middag aan de telefoon, kregen we een appartement toegewezen. Het is een zogenaamde servicewoning. Tweede verdieping in een blok en alles gelijkvloers. 2 ruime slaapkamers, badkamer, keuken en woonkamer. Precies goed voor ons. Liam en Noëlle gaat weer een kamer delen en ons kleintje komt bij ons op de kamer, net zoals we dat gepland hadden voor de brand. Er woonde eerst een dame in een rolstoel, dus alles is/was op zit hoogte. De mannen van de technische dienst hebben enorm hard gewerkt om de keuken op normale hoogte te maken. Er is een nieuw fornuis geinstaleerd, net als nieuwe verwarmingen, koelkast en afwasmachine.

Gisteren zijn Lex en ik naar Førde geweest. Dankzij de verzekering kunnen we nu al een begin maken met het heraanschaffen van spullen. We hebben een groot deel elektronica kunnen kopen, ditjes en datjes voor in de keuken, gordijnen, dekbedden, kussens en noem maar op. Deze manier van shoppen valt niet aan te raden, het is slopend. Wat hebben we direct nodig, nu voor de pasen. Wat kan later nog? Hoeveel plek hebben we, etc. Kleding kopen omdat je kleding nodig heb (met name Lex en ik) valt ook niet mee, net als schoenen. Moet moet moet, dat gevoel heb je steeds. Gelukkig bestaat er internetshoppen, en dat kunnen we meer op ons eigen tempo doen. Kleine dingetjes als, dat de verzekering al mijn kleding vergoed, maar ik nu geen normale kleding pas. We merken dat we heel praktisch zijn ingesteld nu, wat is eerst echt nodig om een beetje comfortabel de komende dagen door te komen in ons nieuwe huisje.

Vanochtend boodschappen gedaan, een lijstje gemaakt, en alsnog een overvol hoofd en een overvolle kar. Het houd niet op, de lijst van benodigheden is oneindig lijkt het wel.

Via facebook heb ik gisteren een heel groot deel van de voorlopige huisraad kunnen regelen. Bedden, banken, pannen, handdoeken, en noem maar op. Ook die lijst lijkt oneindig.

Maar, we verheugen ons erop om te kunnen ''verhuizen'' van mn schoonmoeder naar ons eigen plekje. Daar hopen we rust te vinden, maar het besef dat er nog lange niet zijn is er ook. Gelukkig zitten de paasdagen ertussen, even niks kunnen regelen met instanties, en hopelijk een telefoon die even niet roodgloeiend staat.

Lex is trouwens sinds gisteren weer bereikbaar op zijn eigen nummer, gelukkig lag de nieuwe simkaart snel in de brievenbus.

We houden ons humeur, maken grapjes en grollen. Want wat moeten we anders? Ik merk overigens dat ik vandaag zelf niet het stralende zonnetje ben, maar dat heeft voornamelijk te maken met dat ik ontzettend moe ben. Ik slaap 's nachts wel, maar ik rust niet echt uit lijkt het.

Ons leven is een rollercoaster op het moment. Het ene moment vol positiviteit, alles komt goed. En dan zo ineens komt de klap, het besef. Alles is weg, we hebben een brandend huis uit moeten vluchten met gevaar voor eigen leven, alles wat we hadden, sommigen dingen van baby af aan, alles is gewoon weg. Er is geen enkele mogelijkheid dat we dat terug krijgen.