Mama's liedje



Dit is het eind
't Eind van het feest
Kom we gaan naar beneden
De bloemen zijn dood
De flessen zijn leeg
Het was mooi, maar nu is het verleden

Jij was zo mooi
Jij was prachtig maar jij
Jij hebt je strijd nu gestreden

De menigte weg
De herrie verstomd
Wat het waard was, zal moeten blijken
Kom met me mee
Stap uit de zon
De wereld hoeft nu niet te kijken

Jij was zo mooi
Jij was prachtig maar jij
Jij hoeft niets meer te bereiken

Jij was zo mooi
Jij was prachtig maar jij
Jij hoeft niets meer te bereiken

Hemelvaartsochtend
Heldere zon
Kom, we gaan naar beneden
't Feest is geeindigd
Zoals het begon
Lach nog eenmaal voor mij, wees tevreden

Jij was zo mooi
Jij was prachtig maar jij
Jij hebt je strijd nu gestreden
Jij was zo mooi
Jij was prachtig maar jij
Jij hebt je strijd nu gestreden

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

365 dagen

 Op veler verzoek kruip ik dan maar toch achter mijn laptop om een verhaaltje te typen. Maar waar ga ik beginnen? De afgelopen 6 maanden heb ik mijn wereldje zo klein gemaakt en gehouden, dat het bijna spannend voelt om nu weer ineens meer te gaan delen. Ik had veel te verwerken. Veel meer dan ik ooit had gedacht. Voor mij was het noodzakelijk om de ruis op de lijn te verminderen. Geen goed bedoelde meningen of ongevraagd advies, of nog meer commentaar op mijn doen en laten. Ik had tijd en rust nodig. Nja heb tijd en rust nodig.  Ik moest voor mezelf leren opkomen. Leren dat mijn gevoel en emotie en mogen zijn. Dit is overigens een mega work in progress waarbij ik hopelijk volgende maand, na 6 maanden op de wachtlijst, professionele hulp bij krijg.  De afgelopen jaren heb ik ontelbare keren te horen kregen dat ik zo’n sterke vrouw ben, en “ik had het nooit gered zoals jij je overal doorheen geslagen hebt”. Dan haalde ik mijn schouders op want; me ergens doorheen slaan is het enigste wa
Meer lezen

Weeëg en onwel

Zo kan ik de blog beter gaan noemen. Huize Muller/Vredeveld is deze winter niet zo gelukkig als vorig jaar. Op mn werk kreeg ik al door dat de buikgriep heerst. Vorig jaar hadden we daardoor een paar weken lang de helft van de kids om de beurt ziek. Maar Liam en Noëlle niet. Nu begon het vorige week donderdag. Noëlle was bij tante Dewi geweest en begon 's avonds te spugen, na 4 keer was ze klaar, en al gauw was ze up and running. Een dag later, Liam komt thuis (was ook bij Dewi geweest haha) en begon 's avonds laat ineens te spugen, en dat ging de hele nacht door. Zaterdagmiddag was Noëlle weer de oude en ben ik met haar naar de kerstmarkt/cafe geweest. Een dag voor de advent word hier de grote kerstboom ontstoken en word het pepperkoekdorp onthuld. Toen we daarna thuis kwamen voelde Lex zich niet lekker, daar gaat nummer 3 dacht ik. Maar hij is zonder spugen de nacht doorgekomen en voelde zich zondag weer fit. In tegenstelling tot mij, en zondagmiddag was ik aan de beurt.
Meer lezen

Bijna december

Afbeelding
November is in een zucht voorbij gegaan, december staat voor de deur, en dat houd in, kerst! Noorwegen houd van kerst. Vanaf 1 december gaan ze los, maar de kerstboom komt op kerstavond pas in huis, in tegenstelling zoals wij het vanuit NL gewend zijn. ''Hoeveel heb jij er al''? Vroeg de ene collega aan de ander. Ze hadden het over koekjes. Er zijn tig soorten ''kerstkoekjes'' in Noorwegen, die volgens traditie in de aanloop naar kerst worden gebakken. Ik maak ze dit jaar voor het eerst, aangestoken door foto's op facebook, en een stiekem kerstkriebel die steeds een beetje sterker word. Later kreeg ik het met die collega's over het traditionele kerst eten. Boerenvoedsel noemde ze het. Rode kool, zuurkool, aardappels, kolrabie stampot met verschillende soorten vlees. Simpel, smaakvol en verzadigend voedsel. De eerste keer dat ik in Noorwegen was, nam Lex mij mee naar Julebord van zijn werk, oftewel kerstdiner. Ik ging er heen met Nederland
Meer lezen